1 Sjon   Hee Puerto Rico". werd ons toegeschreeuwd toen we het vliegtuig naar Gran Canaria instapten. Het was Sjon met zijn vrouw, ze zaten op de eerste rij. Hoewel Sjon al zeventig was, zag hij er nog patent uit met zijn opgeschoren koppie. Zijn tatoes en zijn macho uitstraling. Ik verdenk hem van het "Kleine mannetjes syndroom" Sjon met zijn vrouw komen al meer dan 30 jaar, iedere winter naar Puerto Rico. In de pikorde van de Nederlandse kolonie stonden ze onbedreigd bovenaan. Met gepaste eerbied en zijn status in acht nemend zei ik : " Hé Sjon, ik dacht dat jij allang op Gran Canaria zat". De pikorde werd namelijk bepaald door hoeveel jaar je al in Puerto Rico bent geweest, hoeveel weken of maanden je verbleef, of je dagelijks de Telegraaf las en wist hoe slecht het weer in Holland was. Sjon antwoordde onverstoord: " Nee, we komen altijd begin december aan tot april/mei, en jullie"? vroeg hij om de juiste verhoudingen even aan te stippen.

Wij maar vijf weken, zei ik mijn plaats kennend. "Nou dat is toch ook niet verkeerd", zei Sjon bemoedigend, als een trotse vader wiens zoontje de eerste stappen zet. Oké, Sjon we zien je nog wel. Sjon was inderdaad nauwelijks over het hoofd te zien. Hij zit steevast iedere dag, als een poortwachter op het hoekje van de laatste rij stoelen bij de ingang van het strand van Puerto Rico, Zijn ogen gaan speurend rond naar Hollanders, die zijn status zouden kunnen bevestigen. In tegenstelling tot de mindere goden, die s ochtends hun handdoeken leggen op de eerste rij, om daarbij de beste plaatsen voor de hele dag te claimen, zat Sjon met zijn vrouw helemaal achteraan dicht bij de tap en de WC. In de tien jaar dat we er komen hebben we nooit kunnen ontdekken, dat zijn vrouw kon praten, ze kon alleen verheerlijkt naar Sjon kijken en lachen om wat hij nu weer zei. Als we ons plichtmatige praatje over het weer in Holland en het nieuws uit de Telegraaf uitgewisseld hebben, mochten we doorlopen en genieten van een heerlijke zonnige dag aan het strand

 2 Al Bundy 

Een binnenhaler is iemand die voor de ingang van een restaurant staat en zoveel mogelijk mensen overhaalt tot het nuttigen van een maaltijd. Een goede binnenhaler kan zo'n vijftien mensen binnenhalen en daarmee zijn salaris voor zijn baas terugverdienen. Het is een gecompliceerde job, waarbij je in de eerste plaats, je baas moet zien te overtuigen dat iedereen die komt eten daadwerkelijk door jou is binnengehaald. Dat vereist cold reading, kennis in lichaamstaal.

Iemand die non-verbaal al aangeeft te komen eten moet zo luidruchtig mogelijk benaderd worden, zodat de baas de indruk krijgt dat die persoon tegen zijn zin, door de overredingskracht van de binnenhaler komt eten. Het ultieme bewijs is als de binnenhaler een plaats gewezen heeft en de menukaart overhandigd heeft. Iedereen die bv van een vorig jaar herkend wordt, moet uitgebreid gezoend worden en omhelsd, ook als je als inhaler weet, dat die personen niet komen eten. Het gaat immers om door die begroeting je populariteit bij de potentiële klanten aan je baas te showen. ' Al Bundy ‘ is een dergelijke binnenhaler. Toen we hem de eerste keer in een restaurant bezig zagen, waren we onder de indruk van zijn perfecte imitatie van Al Bundy.

 

Zijn onvoorspelbare looppatroon, zijn scheve mond en zijn verpletterende domme uitstraling, leken ons een topprestatie toe, totdat we langzamerhand in de gaten kregen dat het zijn natuurlijk gedrag was. Al was multi inzetbaar. Hij kon ook oberen. Hij had een uitgebreid repertoire van bedienen. Als een klant een visje bestelde, kwam Al met een enorme schotel met daarop een geweldig grote plastic vis gedrapeerd aan. Zijn meest succesvolle truc werd uitgevoerd met een plastic kop en schotel. Als een klant een kopje koffie bestelde, kwam Al met zijn lege plastic kop en schotel aan, en benaderde de klant met zijn ongeëvenaarde waggelgang, ongeveer 1meter voor het tafeltje struikelde Al over zijn eigen benen en viel over de tafel van de klant terwijl hij de kop en schotel op schoot van de nietsvermoedende klant gooide. Al hield het niet lang uit op zijn werkplekken. De laatste 5 jaren zagen we Al op de meest vreemdsoortige plaatsen opduiken. Dat betekende dat we de route naar het strand steeds moesten aanpassen om te voorkomen dat we door Al begroet zouden worden. De uitgebreide begroetingsrituelen van Al gaven de onschuldige voorbijganger het gevoel dat hij misbruikt was. We hebben geleerd scherp te observeren of Al ergens verdekt opgesteld staat, dan is het zaak even te wachten tot Al aan de andere kant van het etablissement is, zodat we snel, uit de verte zwaaiend naar Al onze weg naar het strand kunnen vervolgen

 

 3 De Maffia van de avinida del playa

 

 Iedereen die vanuit Puerto Rico naar het nieuwe strand Amadores wil lopen, ontkomt er niet aan langs een aantal elektronica en badkleding winkels te lopen waar de maffia op de stoep geposteerd is. Kennen de binnenhalers in het centrum nog enige remmingen, deze zijn totaal zoek bij de maffia op de strandweg. Ze blokkeren de weg, trekken je letterlijk naar binnen, geven je ongewild een hand, stoppen je allerlei prullaria in je handen, onder de woorden bandito, pappa en Ali Babba.

Ze werken in groepsverband. Mocht de naïeve leek denken dat het om vier afzonderlijke winkels gaat, het is gebleken dat ze allemaal voor de Canarische godfather werken, die zijn bendeleden tot in de kleinste details uitvoerig geïnstrueerd heeft. Ben je de eerste winkel zonder kleerscheuren gepasseerd dan staan de collega 's van nummer 2 klaar om je in te pakken. Sommige argeloze passanten aan de overkant van de straat worden gesommeerd te stoppen. Als er op die manier teveel dreigen te ontsnappen verplaatst de maffia hun genadeloze werk aan de overkant van de straat.

Ik verdenk ze ervan dat ze bewust de stoep aan de overkant open breken en allerlei obstakels plaatsen ten einde de mensen te dwingen langs hun roversnesten te lopen. De subassertieve passant die strandt bij de tweede winkel komt een half uur later beladen met allerlei duur gekochte niet gewilde prullaria, gekleed in de meest wanstaltige badkleding versuft naar buiten. De koopwaar bestaat vaak uit eerder geretourneerde defecte apparatuur en niet gedateerde garantiebewijzen. In tegenstelling tot de geshowde nieuwe versies foto en filmapparatuur komen ze thuis tot de ontdekking dat er een oudere versie ingepakt is, vaak zelfs niet compleet, want sommige accessoires kun je tenslotte ook weer duur aan iemand anders verkopen. En als het argeloze onschuldige slachtoffer verdoofd en gehersenspoeld naar buiten gaat, staan zijn collega 's bij nummer 3 en 4 nog klaar om de laatste stuiver uit je portemonnee te ontfutselen. Mocht de geplukte en geplaagde badgast in een onbewaakt moment op het idee komen naar de politie te gaan om zijn beklag te doen, dan zal hij een wereld binnentreden die zelfs Kafka zou doen verbleken.

 

4 Antonio    

 

Antonio is een held van het eerste uur. Hij beheerde tien jaar geleden een restaurant in het complex van Cumana. Hij was tot in verre omstreken befaamd voor zijn 'soep van de dag’, die hij merkwaardigerwijs kippensoep noemde. Het was een vreemd mengsel van restanten van de vorige dag gemengd met wat verder nog in de ijskast te vinden was. In een vorig leven was Antonio een walrus geweest, wat helaas zijn sporen achter gelaten heeft.

Hij heeft de gewoonte om schreeuwend te communiceren, wat veel verraadde van zijn traumatische achtergronden. Het restaurant bevond zich geheel in de buitenlucht, iets wat alle loslopende katten, honden, torren en kakkerlakken uit geheel Puerto Rico snel ontdekt hadden. Op hoogtijdagen speelde zijn schoonzoon de gehele eerstejaars lessen van ' iedereen kan keyboard spelen'. Verder mimeden zijn vingers foutloos op de tonen van zijn zelf opgenomen bandjes die hij ingenieus op zijn keyboard speelde.

Helaas was dit culinaire eiland in Puerto Rico een kort leven beschoren. Of dit etablissement nu door de inspecteur van volksgezondheid gesloten werd of door de directie van Cumana, hebben we helaas nooit kunnen achterhalen. Antonio werd echter niet geheel aan de kant gezet. Zijn subliem improvisatievermogen en organisatorische kwaliteiten werden bekroond met een promotie als ' hoofd bar zwembad'. Deze bar werd geheel in eigen stijl door Antonio ingericht.

Allereerst een gigantische breedbeeldtelevisie, waar hij al zijn Spaanse soaps kan zien. ( soms gehinderd door een incidentele klant) Verder staat er een afgrijselijke heksenpop op de toonbank, die Antonio liefkozend ' moeder de vrouw' noemde. Het geheel is gedrapeerd met allerlei knipperende en flitsende lampjes, die bij zijn klandizie regelmatig in combinatie met de drank epilepsieverschijnselen teweeg

 

brachten. In een mum van tijd heeft Antonio ook hier specialiteiten ontwikkeld. Fameus zijn, zijn enorme pullen bier die half gemengd waren met water, ook had hij ergens een partij ijs en colablikjes ver over de datum op de kop weten te tikken, alles onder het motto ' Het mag niet teveel kosten' Antonio heeft onlangs de fout van zijn leven gemaakt, die hem financieel bijna de kop kostte. Hij had van 17.00 tot 18.00 uur een happy hour ingesteld voor de helft van de prijs. Dat gerucht verspreidde zich snel in Puerto Rico Vanaf dat tijdstip zag je niemand meer overdag bij het zwembad en exact om 17.00 verzamelde zich een menigte hooligans uit Manchester en een grote groep al dronken Scandinaviërs voor de bar van Antonio, scanderend HAPPY HOUR!! HAPPY HOUR!! ANTONIO HAPPY HOUR!!

Dit mismanagement is gelukkig snel door Antonio gerepareerd, en de continuïteit van de zaak is weer gewaarborgd, niet in de laatste plaats door Antonio's zoon, die we plotseling zagen opdagen en die hoopt in de voetsporen van zijn vader te kunnen treden. Hij wilde om een gedeelte uit een vroeger opstel van mijn zus te citeren: Net zo'n grote zak worden als zijn vader!

 

Voor meer columns over Antonio lees:

http://www.treffersintroubles.nl/index.php/perikelen-in-puerto-rico/5-perikelen-in-puerto-rico-18-20?showall=&start=3

http://www.treffersintroubles.nl/index.php/column/70-oh-oh-oh-antonio

5 Maggario

 Maggario heeft sinds vele jaren een zaak die het midden houdt tussen een veredeld cafetaria en een restaurant. Zijn zaak bevindt zich op een strategische plek bij de ingang van Shoppingcentre fase 2. Maggario is een van onze eerste vrienden. Hij is een gedrongen, uitgedijde man, met een neus die doet vermoeden dat hij Griekse voorouders gehad moet hebben. Zijn gezicht is meestal uitdrukkingsloos, maar met zijn kleine donkere ogen kijkt hij spiedend in het rond. Als Maggario zich voortbeweegt, krijg je de indruk dat het onderste gedeelte van zijn lichaam het bovenste nauwelijks bij kan houden. Als een Speedy Gonzales racet hij door de zaak. Zijn specialiteit is een half gegrilde kip met patat. De klandizie die zijn zaak bevolkt is van een vreemd pluimage. Het is een bonte verzameling van alle minimals in town. Dat alleen al loont de moeite waard, zijn etablissement te bezoeken. Zo zijn er onze Scandinavische ' vrienden ' Een Scandinavisch equivalent van Sjon en zijn vrouw. Acht jaar geleden hebben ze een armbandje aan Karin gegeven en nu zijn we voor eeuwig vrienden. Ik verdenk mevrouw van een verleden met anorexia, ter compensatie van haar bmi heeft ze zich beladen met ringen, armbanden en kettingen en horloges, wat bij Karin natuurlijk in de smaak valt. Ze spreken TWEE woorden Engels ( Ik overdrijf echt niet!) In al die jaren komen we niet verder in de communicatie dan met een gênant glimlachen naar elkaar. Ieder jaar bereiden we ons weer voor op de eerste ontmoeting, maar het wordt ieder jaar zwaarder, zodra ze ons zien vallen ze ons om de hals en begroeten ons als de meest intieme vrienden. Gelukkig komen ze nooit verder in Puerto Rico dan de zaak van Maggario, dus in de rest van de stad zijn we veilig.

 

Maggario heeft een speciale band met Karin. Als hij haar ziet laat hij alles in de steek en omhelst haar met de woorden: "Ha my darling." Daarna wijst hij met zijn vinger naar zijn wang, waarop Karin hem geconditioneerd een kus geeft. Wij worden begroet met pappa en mamma Er worden geen lastige vragen gesteld wat we willen gebruiken, er heerst een vast ritueel. Een half gegrilde kip met patat! Als Maggario ziet dat Karin haar bord bijna leeg heeft spoedt hij zich naar de ijsafdeling en schept ongevraagd een onbehoorlijke portie ijs voor haar op. Als hij zijn gift gedeponeerd heeft wijst hij weer naar zijn wang, als de portie gigantisch groot is kan het gebeuren dat hij naar zijn twee wangen wijst. Wij ' krijgen' een Irish coffee, die de naam koffie niet waard is door de overmaat van whisky. Als we uiteindelijk afrekenen zorgen we ervoor dat de 'giften' van Maggario ruimschoots terugbetaald worden door onze fooi. Zo blijft een, door ieder gewaardeerd ritueel en vriendschap in stand. Wee de onschuldige bezoeker die naar de wc moet. We adviseren om een plattegrondje mee te nemen of Google maps in te schakelen. Voordat het begeerde kamertje betreden kan worden moet men zich eerst door een ingenieus systeem van schuifdeuren die willekeurig alle kanten kunnen openen, worstelen. In deze catacomben van Maggario staan ook vaak hindernissen in de vorm van voorraad, maar iemand die echt nodig moet komt er wel doorheen. Als je dan uiteindelijk beloond word om je behoeften te doen ( verwacht niet dat dat benauwde kamertje op slot kan, of zelfs maar deugdelijk verlicht is) dan zijn de problemen nog niet voorbij. De wc deur gaat namelijk naar binnen toe open, wil de gekwelde wc ganger kunnen ontsnappen, dan zal hij eerst op de wc pot moeten gaan staan teneinde de deur te openen. Dan pas kan de zoektocht naar de tent van Maggario opnieuw beginnen. Het schijnt dat er nog steeds mensen vermist worden, waarvan men denkt dat ze nog steeds in de krochten van Maggario ronddwalen. Een andere keer meer over de klandizie van Maggario. Het schijnt dat er gevochten wordt door allerlei aankomende antropologen, sociologen en psychologen om bij Maggario een stageplaats te bemachtigen.

 6 Sjon

 

We zijn gisteren weer naar het ' oude strand' geweest. Ik zei tegen Sjon : " het is de laatste tijd wel uitzonderlijk mooi weer, ik hoop dat het goede weer niet op is als onze dochter en schoonzoon over twee weken komen:" Sjon : " schei asjeblief uit, ik moet nog 14 weken. (......)

 

 

 7 San Miguel 

 In de wereld van de binnenhalers neemt het restaurant San Miguel een eenzame, unieke plaats in. Er staat voor de zaak namelijk geen binnenhaler maar een tegenhouder, of zoals u wilt een zoethouder. Het is er zo druk dat er constant een menigte staat te dringen voor de ingang om een hapje te nuttigen. Benito, de enige tegenhouder in Puerto Rico schenkt naar eigen zeggen zo 'n 15 flessen honinglikeur, verdeeld in kleine porties aan de hongerige wachtende meute, om ze zo letterlijk zoet te houden. Een enkele Manchester hooligan schuift steeds achter de rij aan, of bedient zichzelf van deze gratis alcoholische traktatie als Benito met de menu 's op stap is. Het restaurant San Miguel heeft een rijke historie en mag de bakermat van alle binnenhalers genoemd worden. In het verleden ontwikkelde de toen nog ' gewone'. Miguel een standaardwerk voor binnenhalers, wat tot op heden nog niet geëvenaard is. In zijn groene colbertje met zilveren knopen leek hij meer op een liftbediende, dan op de ' vader ' alle binnenhalers. Hij kon belangstellend over de schouder van een potentiële klant naar de door hem zelf samengestelde menukaart kijken, alsof hij hem voor het eerst zag. Eenvoud was zijn kracht! We geven een kort resumé van zijn succesvol standaardwerk.

De minimale vereiste vaardigheden van een binnenhaler

 

-- Hij moet de menukaart tussen twee vingers minimaal een minuut kunnen ronddraaien met een frequentie van ongeveer 70 per minuut.

-- Minimaal 4 woorden te spreken in Scandinavische talen, het dient aanbeveling om een Scandinaviër in zijn eigen taal aan te spreken.

--altijd eerst oogcontact maken voor je iemand aanspreekt.

--Oudere mensen hebben voorrang bij het aanspreken, ze hebben meer te besteden.

--Een binnenhaler moet mensen stoppen, dit kan door naar een menukaart te wijzen, of deze in handen te geven, naar een tafel te wijzen, aan te raken of te omhelzen.

--Een binnenhaler moet feilloos het dominante alfa mannetje van een groep herkennen.

--Een binnenhaler moet ouders het idee geven dat hij kinderen schattig vindt of een speciale band met ze heeft. Een assortiment goedkope lollies moet binnen handbereik zijn.

-- Een goede binnenhaler laat zich niet gelijk uit het veld slaan, hij loopt met potentiële klanten mee op om hen verbaal tot stilstand te brengen.

--Als het restaurant in een uithoek ligt kan de binnenhaler de intieme zone vergroten door meer afstand te nemen van het etablissement.

--Als niets helpt, moet men in uiterste nood zijn toevlucht nemen tot een overweldigingtechniek. Een wildvreemde, nietsvermoedende, voor het eerst in Gran Canaria bezoekende gast, moet omhelsd worden als de trouwste klant onder de woorden: I know you from last year!

 

 

8 Blink Blink

 Voor Karin is Puerto Rico een eindeloos paradijs, maar ook een plaats van ongekende verzoekingen. Voor praktisch iedere winkel staan wel een of meerdere tafels met daarop tientallen horloges en blink blink uitgestald. Een simpele wandeling door het winkelcentrum, betekent voor ons een onophoudelijke strijd om niet onder enthousiaste kreten van het ene naar het andere stalletje getrokken te worden. Na 35 jaar wordt je daar moe van. De eerste indrukken die je van een mens hebt worden door gewone stervelingen vaak gevormd door mimiek, houding-en bewegingspatroon, kleding etc., zo niet bij Karin, zij scant naar horloges, armbanden, ringen en kettinkjes. In een mum van tijd heeft ze iemand ingeschaald. Als dit eenmaal op haar harde schijf is opgeslagen, is het niet meer te deleten, zelfs na jaren niet. In haar bijna oneindige verzameling prullaria, is er bij Karin altijd plaats voor meer. Ze heeft hiervoor in de loop der jaren meedogenloze technieken ontwikkeld. Deze kunnen in verschillende omstandigheden en situaties aangepast worden. Is haar aandacht getrokken naar een mooi sieraad, en mooi betekent vooral groot, kitscherig en vol glitters, dan trek ze haar plan. Een argeloze voorbijganger wordt in de eerste fase verrast door Karin's enthousiasme en extreme aandacht en wordt zo tot stilstand gebracht. Dat is zijn/haar eerste fout! Na de eerste verwarring ervaart het slachtoffer deze eerbetuigingen als een bevestiging van zijn/ haar goede smaak en in sommige gevallen zelfs van zijn/ haar identiteit. Dat is de tweede fout! In een volgende fase van deze voorspelbare strijd herkent men dat Karin verstandelijk gehandicapt is, zo

ontstaat er een zwak moment, waar Karin genadeloos gebruik van maakt. Zeker in de Spaanse cultuur, waar men niet gewend is aan verstandelijk gehandicapten in het publieke domein ontstaan er ongekende mogelijkheden voor Karin. Het slachtoffer krijgt te maken met allerlei vreemde en gemengde gevoelens van verlegenheid, bewogenheid, superioriteit en medelijden. Dit is een klimaat wat perspectieven biedt voor Karin. De volgende fase in deze ongelijke strijd is dat Karin de gedoodverfde juwelen ' voor de lol mag passen:’ Dat is de derde fout!

Waarna Karin de definitieve genadeslag toebrengt door haar enthousiasme tot ongekende hoogte op te voeren en het slachtoffer het idee te geven, dat juist dit juweel het enige is wat ze in haar hele leven geambieerd heeft. Tot slot capituleert de verwarde en gehersenspoelde passant en geeft het begeerde kleinood genereus aan Karin en vervolgd zijn/ haar weg confuus en met licht groeiende twijfels. We hebben heel wat mensen in bescherming voor Karin moeten nemen, die hun gouden horloges, trouwringen, parelen kettingen en andere kostbaarheden rücksichloos weggaven. Vervolgens moeten wij als ouders dezelfde strijd voeren als de voorbijganger, als we Karin opdracht geven de ' gekregen spullen' weer terug te geven. Na 35 jaar winnen we dit maar net, en gaan we verder met een schuldgevoel dat we ' dat kind’ haar gekregen speeltje ontnomen hebben. Veel Roma's zijn stinkend jaloers op de uitgebreide tools en slagvaardigheid van Karin.