Treffers in stagetroubles
In mijn tweede stageperiode fysiotherapie, viel de eer te beurt aan het Pr. Beatrixziekenhuis te Doetinchem om mij te ontvangen. Dhr. R. Vos, hoofd fysiotherapie, had daar een bovenmenselijke status verworven. Verzoeken om een audiëntie moesten in drievoud bij zijn secretaresse ingediend worden, om vervolgens minzaam door deze Kenau afgewimpeld te worden.
Dhr. Vos had destijds, in zijn ogen, de fysiotherapie op een hoger plan gebracht, door de ontwikkeling van de vasotrain. Dit waren twee grote stolpen waar de patiënt zijn armen of benen in kon leggen, waarna er machinaal een over-en onderdruk in de stolp geproduceerd werd. Volgens Vos dé oplossing voor decubitus en andere vasculaire problemen. Ook de jonge Treffers werd de eer gegund om met het revolutionaire apparaat te werken. Toen deze in zijn experimentele drang, de druk bij een enigszins fobische patiënt te hoog had opgevoerd en de arme ziel in een bovenmenselijke inspanning probeerde de therapieruimte met de stolpen en al aan haar voeten te ontvluchten en zo de machine 4 meter gillend achter zich aan te slepen, werd de jonge Treffers overgeplaatst naar de ‘Hydrotherapie’
Dit was een ruimte met 3 vlinderbaden. Door de vorm van het bad was het voor de therapeut mogelijk alle ledematen van de patiënt te bewegen. Het water was ongeveer 38 graden en na een ochtend werken was je gestoomd. Aansluitend werden enkele mensen in een behandelcabine gemasseerd. Cabine was een groot woord voor een paar gordijnen die dichtgetrokken vier behandelruimtes creëerden.
Op een slechte dag had de jonge Treffers de eer om een klein, dik, oud, boerenvrouwtje te ‘behandelen’. De helft van de behandeltijd werd meestal gevuld met het uittrekken, losknopen, loshaken, losritsen, wegschuiven en een enkel keer wegknippen van beha’s, borstrokken, korsetten, ondergoed, die in lagen de pijnlijke spieren bedekten. Een hele puzzel voor Treffers, die afgehaakt was bij de verkenners bij de les knopen en wiens
enige ervaring als jonge puber was om een beha die om een stoel was vastgeknoopt zo snel mogelijk los te haken. Men had hem wijs gemaakt dat als hij verkering zou krijgen dat, dat van pas zou komen.
Communicatie met het vrouwtje was onmogelijk. Af en toe zond ze in dialect wat signalen uit maar ontvangen was er door haar doofheid niet bij. Toen ze uiteindelijk in buiklig klaar voor de behandeling lag was ze al snel in het land der dromen. Treffers brein produceerde na een ochtendje Hydro en door gebrek aan feedback al gauw alfagolven. Zijn massagebewegingen verstilden langzaam en niet lang daarna was er alleen nog het gesnurk van het vrouwtje te horen en lag de hand van een sluimerende Treffers bewegingsloos op haar rug.
Zoals gezegd Vos was trots op zijn innovatieve afdeling. In zijn overmoed had hij dé ridder van Rappard, de burgmeester van Doetinchem persoonlijk uitgenodigd om hem op zijn afdeling in aanwezigheid van de plaatselijke roddelpers te fêteren. Louis Rudolf Jules Willem rider van Rappard had een zo mogelijk nog groter ego dan Vos. Rappard dacht als de hightech progressie van zijn ziekenhuis in de pers met een foto van hem zou verschijnen, er ook wel iets op hem zou afstralen.
Dit illustere gezelschap werd die middag door Vos persoonlijk in zijn heiligdom rondgeleid. Nadat ze de gerepareerde vasotrain hadden bewonderd liet Vos vol trots zijn hydrotherapie zien. Tenslotte kwam de ridder en zijn gevolg bij de cabine van de sluimerende Treffers. Mogen we even binnenkijken vroeg Vos hoopvol, waarna hij in de verwachting dat de patiënt volgens zijn strikte voorschriften bedekt met handdoeken te zien zou zijn, het gordijn opentrok. Het schijnt dat hij vele jaren later nog steeds iedere nacht zwetend wakker werd van wat hij daar voorgeschoteld kreeg. Treffers als door een wesp gestoken ontwaakte uit zijn trance, sloeg in blinde paniek met zijn armen om zich heen en kletste tegen de blote billen van het vrouwtje.
Die was door het geluid niet gewekt maar door die plotselinge slag wel. Ze richtte zich in haar volle glorie op, ontwaakte in de hel, zag dat dé ridder en de verzamelde pers haar in haar giechel keken en schreeuwde zoiets als késkoppe toew of ‘k sloajum toew. In een vergeefse poging de geschiedenis te vervalsen trok Vos het gordijn snel dicht en mompelde iets van dat ze wel erg geschrokken waren. Het gezelschap verplaatste zich met een hilarisch gelach naar het volgende hoogstandje van Vos. Ten einde raad werd Treffers overgebracht naar de klinische afdeling en liep hij zijn ronde in het ziekenhuis.
In het ziekenhuis kreeg hij een moeilijke klus voorgeschoteld. Hij moest iedere dag een comapatiënt ‘doorbewegen’. Dat wil zeggen iedere dag de ledematen en hoofd van de patiënt bewegen, voor het uitzonderlijke geval deze uit zijn coma zou geraken en dan niet geconfronteerd werd met vastzittende gewrichten. Een oudere collega vertelde Treffers dat hoewel de patiënt hem niet kon horen, hij toch tegen hem moest praten alsof dat wel het geval was. De jonge Treffers volgde deze raad op hoewel het niet gemakkelijk was. Iedere beweging werd gevolgd door een gekreun, waarbij de patiënt duidelijk veel pijn had in zijn comateuze toestand.
Treffers voelde zich iedere dag heel weird. Iedere dag vertelde hij de man wie hij was, dat hij gekomen was om de man te helpen, dat hij zich bewust was dat het pijn deed maar dat het goed voor hem was mocht hij uit het coma komen. De sfeer in de ziekenzaal werd steeds grimmiger doordat kamergenoten van de comapatiënt Treffers duidelijk maakte dat hij die arme man niet zoveel pijn moest doen. Na dit ritueel iedere dag drie weken gedaan te hebben, zat de stageperiode van Treffers erop.
Hij ging voor de laatste keer naar de comapatiënt. Hij vertelde dat hij wegging en dat er iemand anders zou komen, maar dat hij voor hem gebeden had en voor hem zou blijven bidden, dat hij eens uit het coma zou geraken en genezen zou worden. Voor het eerst zag Treffers een teken van communicatie en leven. Twee tranen rolden uit de rechterooghoek van de man. Toen Treffers zijn hand pakte werden de twee tranen een stroom van tranen en zo hadden ze minutenlang een onvergetelijk contact.
