“Ze hebben er een behoorlijk zooitje van gemaakt!” mopperde de tijdreiziger tegen zijn collega. Hij tuurde door zijn nieuwe tijdmachine.  Dit apparaat maakte gebruik van het principe van tijddilatatie, het mat een uitrekking van de tijd als gevolg van verschillende bewegingsplaatsen in de tijdwaarneming. De bewegingsdilatatie was ingenieus gesynchroniseerd met de gravitationele tijddilatie waarbij de lichtsnelheid omgebogen kon worden naar het verleden. Daardoor kon men finetunen op plaats en verleden. Niet alleen een helder beeld van het verleden was daardoor mogelijk, maar ook het bewegen en reizen in de tijd. Het was griezelig om te zien hoe zijn eigen volk in het verre verleden zich in de loop van de tijd ontwikkeld had. Hebzucht, immoraliteit, geweld, egoïsme hadden zijn eigen volk gecorrumpeerd. Moord en doodslag was een vanzelfsprekende manier om te overleven. De pijn en het lijden bij de gewone mensen was niet om aan te zien. Terwijl hij naar de oorzaak speurde volgde hij de tijdlijn in het verleden en zag hij dat de oorsprong van de geweldsketen en wrokspiraal gelegen was in een leugenachtig verraad. De leugens en kwaadsprekerij waren door een heel boosaardig persoon ingegeven. Het was daarna slechts een kwestie van tijd voor de eerste moord een feit werd. En daarna was het snel bergafwaarts gegaan en had dit boosaardige virus zich in zijn volk genesteld.

De grootvader paradox

De tijdreiziger analyseerde de situatie met zijn collega en samen beraamden ze een plan. Om de geschiedenis te veranderen zou iemand naar het verleden terug moeten reizen en de geschiedenis een ander verloop moeten geven. Dit kon alleen maar door de bewuste persoon, die de oorzaak was van alle ellende te doden. Maar om dit te herstellen stuitte de tijdreiziger en zijn collega op de ‘grootvader paradox’ Als iemand die in de tijd reist en een van zijn voorouders vermoord zou hij technisch gezien zijn eigen bestaan uitwissen, omdat een van zijn (voor)ouders nooit geboren zou worden, met als gevolg hijzelf ook niet.  Als die persoon  nooit geboren wordt gaat hij ook niet naar het verleden om zijn voorouder te doden en blijft die in leven. Met als gevolg dat de tijdreiziger weer op stap kan gaan naar het verleden. Het blijft daardoor een eindeloze cyclus van herhalingen zonder een echte uitkomst.

Er moest dus iemand teruggaan in de tijd die niet een nakomeling was van de te vermoorden persoon.  Na overleg met zijn collega, die de meest vooraanstaande geneticus en tijdwetenschapper van die tijd was, kwam hij tot de ultieme oplossing van de ‘grootvader paradox’: ‘Klonen’. Door deze kunstmatige wijze van ongeslachtelijke voortplanting kon hij een identieke genetische kopie van zichzelf maken als nakomeling van één ‘ouder’.  Hij zou teruggaan in de tijd en na ‘reparatie’ vanzelf verdwijnen. Hijzelf als kloon van zijn oorspronkelijke identiteit blijft leven omdat die niet afhankelijk van geslachtelijke voortplanting is.

 

Anomalie in de tijdlijn

Het volgende probleem diende zich echter snel aan. Hoe kon hij terug in de tijd gaan zonder als een duidelijk anachronisme of anomalie herkend te worden? Zijn woordgebruik, manier van denken en gebruikte technologie zouden hem verraden en waarschijnlijk zou hij vermoord of voor altijd opgesloten worden voordat hij zijn doel kon verwezenlijken. Ook kon hij in die tijd niet gebruik maken van moderne middelen en communicatie omdat dat in die tijd niet bestond. Waarschijnlijk zou die ‘verstoring in de tijdlijn’ een alternatief ruimte-tijd continuüm creëren of nog erger het einde van de mensheid betekenen. 

Nee, hij moest geleidelijk assimileren in die omgeving en de cultuur van die tijd overnemen. Hij bedacht dat als hij als kind op zou kunnen groeien, de kans dat hij ontdekt zou worden als ‘alien’ heel klein zou zijn. In feite zou de perfecte assimilatie via een draagmoederschap de meest geschikte oplossing zijn. In dat geval zou hij beter zijn kloon in de tijd terug kunnen sturen, omdat die gemakkelijker te reduceren was tot een embryo. De kloon zou in de dan bestaande cultuur het beste opgroeien.  Dan kon de draagmoeder bijvoorbeeld in haar slaap geïnsemineerd worden. Als ze een partner had zou ze geen vragen hebben over het vaderschap. De baarmoeder zou de meest ideale schuilplaats zijn. Het zou weliswaar nog een tijd duren voordat hij zijn taak als volwassene zou kunnen uitvoeren, maar de kans van slagen was dan het grootste. Men had ontdekt dat klonen en ‘originelen’ in een telepathische verbinding met elkaar staan, zelfs in een verschillende tijd. Dat zou helpen als de kloon volwassen was om zijn opdracht te herinneren.  Als hij onverhoeds zou sterven voordat zijn opdracht uitgevoerd was dan bestond nog steeds zijn oorspronkelijke identiteit.

 

Leven na de innesteling.

De kloon van de tijdreiziger groeide voorspoedig op. Hij besefte wel dat hij ‘anders’ was dan de mensen om hem heen. Het leek wel of hij genetisch begiftigd was met bijzondere eigenschappen. Als kind was hij bijzonder leergierig en ontwikkelde bijzondere sociale vaardigheden. In zijn intelligentie leek hij zijn tijdgenoten duizenden jaren vooruit te zijn. Als jongeman filosofeerde hij over een parallel universum, waarin hij mogelijk een heel ander leven leidde. Door zijn morele en psychische ontwikkeling leek het of hij mensen in hun binnenste kon bekijken. Hij doorgrondde hun motieven en zag hoe ze diep van binnen misvormd waren door hun genetische erfenis. Langzamerhand ontwikkelde de kloon van de tijdreiziger het vermogen en inzicht van de tijdreiziger zelf. Hij werd zich bewust van zijn bijzondere positie en ontwikkelde het besef dat hij een taak had. Hij was anders.

 

De opdracht

Zijn bijzondere ontwikkeling bleef niet onopgemerkt. Hij kon de vinger op de ‘zere plek’ leggen en begon met de ogen van de tijdreiziger de wereld om hem heen te zien. Hij schopte tegen ‘heilige huisjes’ en genereerde veel jaloezie en boosheid.  De strijd tegen het onrecht en het bewustzijn van zijn oorspronkelijke opdracht groeide. Zijn bestaan kreeg zin door het besef dat hij de oorspronkelijke mensenmoordenaar onschadelijk moest maken. Hij was het die het giftige genetische virus had verspreid.

 

De tijdreiziger

De tijdreiziger die door zijn tijdmachine alles gevolgd had realiseerde zich dat hij de geschiedenis niet kon vervalsen. Als hij door de kloon de oorspronkelijke moordenaar zou doden, zou het betekenen dat miljarden mensen moesten sterven, omdat ze deels voortgekomen waren door de infectie van zijn genen.  In de veranderde tijdlijn zouden ze niet meer bestaan. Hij zou miljarden mensen op zijn geweten hebben. Er zou weliswaar een nieuwe volmaakte wereld ontstaan echter gebouwd op de miljarden doden. De tijdreiziger realiseerde zich dat hij beter de gevolgen van de genetische virusziekte door de kloon kon bestrijden dan de mensheid uit te roeien. Hij moest een geneesmiddel vinden.

 

De strijd 

De kloon kwam in aanraking met een van de belangrijkste nakomelingen van de foute heerser. Deze begon de kloon te zien als een belangrijke bedreiging van zijn macht. Hij probeerde de kloon op allerlei manieren te paaien door hem geld, macht en zelfs een koninkrijk aan te bieden. Toen hij zag dat de kloon niet op zijn verleidelijke aanbod inging, veranderde hij zijn tactiek. Hij wist dat er maar één manier was op van hem af te komen, namelijk door hem te elimineren. Hij liet hem gevangennemen, vernederde hem en doodde hem.  

De dood is het einde van de tijd en het bestaan. De heerser dacht dat hij de strijd weer gewonnen had. Wat hij niet gedacht had was dat de kloon weer levend werd en er een nieuwe deels parallelle tijdlijn ontstond met een begin maar zonder eind. Het geneesmiddel dat de mensheid voor uitroeiing moest beschermen was het overwinnen van de grens en de macht van de tijd en dood. In de eerste tijdlijn heerste de entropie (steeds grotere wanorde) die gedoemd was uit te doven. Het nieuw ontstane parallel universum kenmerkte zich door een tegengestelde ontwikkeling tot een stabiele mate van orde. De overwinning van het dodelijke virus bestond uit een opgave van de oude identiteit, het sterven aan het egoïstische ik leven, jezelf overgeven in de dood.. Door het geloof in het feit dat de tijdreiziger de kloon weer tot leven zou brengen en er net als de kloon voor te kiezen zich vrijwillig te verbinden met hem, kwam er een nieuwe weg met een nieuwe identiteit waarin de tijd wel een begin had maar geen end. 

 

 

1Johannes 4:9: Hierin is de liefde van God aan ons geopenbaard, dat God Zijn eniggeboren Zoon in de wereld gezonden heeft, opdat wij zouden leven door Hem.

        .