Verdwaald in de ruimte
“De eerste aanwijzing was het verlies van sensoren met name de temperatuursensoren in de hydraulische systemen op de linkervleugel.” Hank4 wist dat dit niet gelijk verontrustend was, dat gebeurde wel vaker en ze waren ervoor opgeleid om dit op te lossen. Het was zijn 21ste reis van Astoria naar Nebulla met de Ugkala C-285. Het was weliswaar een oude Intertraveller maar perfect onderhouden. Hij kende die kist als zijn broekzak. Zijn 7 tallige bemanning had in de afgelopen jaren wel bewezen dat ze noodsituaties aankonden. Het werd echter gekker toen er steeds meer sensoren uitvielen die niet direct met elkaar verband hielden. Daarna ging het snel, de communicatie met thuisbasis viel uit en de druk in de cabine begon gevaarlijk te dalen.
Hank4 stelde vast dat een met zilver bedekte koperdraad in een klimaatbeheersingseenheid dicht bij de besturingsmodule zijn isolatie had verloren, waarschijnlijk omdat deze herhaaldelijk was gestript en geschuurd door het openen en sluiten van een toegangsklep. Dit zwakke punt in de bedrading zat dicht bij een lekkende verbinding in een etheenglycol waterkoelingsgeleiding .
Ze liepen het gevaar door de elektrolyse van de oplossing van ethyleenglycol met de anode die van zilver was gemaakt een hevige exotherme reactie te veroorzaken, waardoor het etheenglycolmengsel tot ontbranding zou kunnen komen. Dit mengsel kon in de atmosfeer van zuivere zuurstof heftig branden waardoor ze binnen 2 minuten levend zouden verbranden. Hank4 commandeerde zijn eerste officier een noodlanding in te zetten met zijn ruimteschip. Ze detecteerde een onbekende landingsmogelijkheid ver weg van de hun vertrouwde route. Dat was de laatste controlemogelijkheid die Hank4 had om die koers in te zetten, het schip begon daarna stuurloos rond te tollen en werd een speelbal van de aantrekkingskrachten van de verschillende ruimteobjecten.
De vrije val waarin ze geraakten scheen eindeloos te duren dit terwijl de druk in de cabine steeds verder daalde. De laatste uren van hun val passeerde ze een eindeloos lange bebossing. Voordat ze de remparachutes konden activeren bevond de Ugkala C-285 zich in een reusachtige flipperkast van een heelal van licht gekleurde bruine boomstammen Gelukkig hadden ze hun schokbestendige uitrusting aan die veel van de klappen opving. Hun noodsignalen werden niet beantwoord in deze immense beboste wereld. Er kwam geen eind aan die bebossing Na uren en uren vrije val kon Hank4 de remparachutes activeren en kwamen ze met een geweldige dreun tot stilstand midden tussen het begin van de eindeloze hoge bruin gekleurde bebossing. Hank4 wist zich met zijn zwaargewonde crew uit het schip te worstelen, eindelijk gered……….
Op dat moment kreeg Treffers jeuk op zijn hoofd en krabde zich eens goed in zijn bruine haar…….
