Papegaaien is een waar gebeurd verhaal over twee opa’s en een denkbeeldige papegaai. Het speelde zich af in mijn ouderlijk huis in de Vicarystraat te Culemborg.We zaten in een doorzonwoning, een rijtjeshuis met daarachter een vrij grote tuin die gescheiden was van die van de buren door een 2,5 meter hoge heg. We hadden een papegaai, Lorre genaamd, die niet kon vliegen omdat hij in zijn jeugd vleugellam gemaakt was. Lorre werd vaak buiten de deur gezet in een boom in de tuin. Daar wandelde hij al wauwelend van tak tot tak. De buren, de familie van Vuren, vormden een bijzondere leefgemeenschap. 

Naast pa en ma en zoonlief Frits woonde er twee opa’s in. We zullen ze voor het gemak Toon en Teus zullen noemen. Toon en Teus waren water en vuur. Beiden kaal, Toon had een meer gele gerimpelde huid en was kleiner, Teus was moeilijk ter been en herkenbaar door de vele pukkels en ouderdomsvlekken. Toon pruimde, hetgeen duidelijk zichtbaar was bij de weinige tanden die verdwaald zijn mond bevolkte.

Teus rookte Graaf Egbert sigaren, hetgeen in een cirkel van 3 meter rondom hem duidelijk merkbaar was. Zijn handelsmerk was een geweldige gok. Ze vonden beiden dat ze in vergelijking met de ander veel aandacht te kort kwamen en maakte de hele dag ruzie. Toch waren ze op elkaar aangewezen.

Ze vertelde verhalen die gelijk door de ander zonder uitzondering in twijfel getrokken werden. Wij mochten er vaak ongevraagd via de heg life getuige van zijn. Toon en Teus hadden een ding gemeen: ze genoten van Lorre onze papegaai. Lorre was heel bespraakt en had een vocabulaire waarop een 3-jarige jaloers zou zijn. Bovendien kon hij meisjes nafluiten, schuine woorden schreeuwen en zijn succesnummer was de imitatie van de bijna hysterische, paranoïde lach van mevr. Vullers een buur verderop.

Op een goede dag waren Teus en Toon in de tuin en probeerden contact te maken met Lorre. In plaats van Lorre die zich binnenshuis bevond, antwoordde de kleine Treffers vanuit de andere zijde van de heg: Kopie Krauwww…Koppie Krauwwww.

Toon en Teus dachten dat ze beethadden en probeerde elkaar te overtreffen in het contact met Lorre. Nu had de kleine Treffers een duidelijke voorkeur voor Teus die hem een aantal sigaren gegeven had, die hij stiekem vanuit het zolderraampje had opgerookt.

 

TOON: Koppie Krauwwww

Stilte

TEUS: Koppie Krauwwwww

LORRE TREFFERS: Koppie Krauwwww

TOON: fluit een meisje na: ppfffffff

Stilte

TEUS: Fluit een meisje na: ppfffffffff

Lorre Treffers: fluit doordringend een meisje na.

TOON: He Lorre zeg je niets tegen mij?

LORRE TREFFERS: Kloootzakkkk

TEUS: he Lorre wat zeg je nou tegen Toon?

LORRE TREFFERS: Kloootzakkkk

TEUS: hard lachend, lag helemaal in een deuk

LORRE TREFFERS: hysterisch lachend mevr. Vullers overtreffend.

Toen konden Gerardje Treffers en zijn broer die getuige was van dit hoorspel zich niet meer inhouden en bulderden van het lachen. De tranen liepen over hun wangen, ze rolden over de grond.

Pas toen realiseerden Toon en Teus zich dat ze slachtoffer geworden waren van ‘papegaaien.’