\ 

Update binnenhalers

Zoals de getrouwe Treffers lezer inmiddels genoegzaam bekend mag zijn,is een binnenhaler een uitbundige contractant van een plaatselijk etablissement met maar één opdracht: zoveel mogelijk mensen binnenslepen om te eten. Ik heb u verteld van de enige uitzondering: Benito, wiens werkgebied al meer dan 20 jaar zich uitstrekt enkele m2 meters voor het restaurant San Miguel.

Hij is de enige ‘ tegenhouder’ in town. Er staat voortdurend een rij hongerige te wachten tot ze in het heiligdom van Benito worden toegelaten. Tegenhouder Benito schenkt voortdurend een goedkope rumlikeur om de wachtenden zoet te houden. Nu na 15 jaar observeren heb ik zijn geheim ontdekt! Toen we daar weer eens aten viel me op in tegenstelling tot de andere keren dat het een eeuwigheid duurde voordat de verschillende gangen opgediend werden. Er was slechts een kleine rij wachtenden voor het restaurant.

Toen viel bij mij het kwartje, of in Dutch speakwords gezegd: The Nikkel felt by me! Benito is geen tegenhouder maar een geraffineerde regisseur van een kunstmatig door hem gecreëerde wachtrij! Als het minder druk is geeft hij non-verbale signalen naar de obers om het rustig aan te doen! Als de wachtrij te lang wordt staat het eten in een vloek en zucht op tafel!

Door de wachtenden wordt een beeld gecreëerd dat half Puerto Rico zich verdringt om het voorrecht te hebben in dit culinair paradijs een hapje te nuttigen. Dit speelt natuurlijk weer in op de lagere driften van de gemiddelde toerist om maar niets te missen. Maar in feite is het een geniaal geregistreerde voorstelling waar alle potentiele gasten onbewust, onbedoeld en waarschijnlijk ongewild deel van uitmaken Hulde!!

En dan nog een ontdekking in de wereld van binnenhalers. U kent waarschijnlijk wel de Italiaan op de bovenste verdieping, die denk ik Jood is omdat hij op de drukste dag, zaterdag, dicht is en omdat hij onophoudelijk zijn zaak vult met de meest walgelijke kerstliedjes. Ik moet echter toegeven dat het voedsel technisch gesproken een prima restaurant is

. Als je daar zit heb je een prima uitzicht op de binnenhaler van de buren Piedro. Het Mexicaanse restaurant van ‘ Pappa’ en zijn kinderen is 5 jaar geleden overgenomen door een kleurloos figuur die alleen in de keuken staat. Sinds die tijd staat Piedro daar. Hij is een tenger, kettingrokend mannetje, half kalend vijftiger, die zenuwachtig heen en weer dribbelt. Hij heeft nogal merkwaardige gewoontes voor iemand die veel handen moet geven.

Soms peutert hij een bulk uit zijn neus, die hij nauwkeurig inspecteert waarna hij deze achteloos aan zijn verfomfaaide broek smeert. Soms verdwijnt zijn hand aan de achterzijde van zijn broek waar hij een veel betekend gebaar maakt, dat mijn vader vroeger ‘dabben’ noemde. Soms trekt hij zich aan zijn broekriem op om irritatie van een mogelijk schrijnend slipje tijdelijk te verminderen.

En op andere momenten verdween zijn hand zo diep in een broekzak dat ik vermoed dat er een groot gat in zit wat toegang gaf tot een gebied dat niemand zou willen betreden! Piedro maakte geen echt contact met passanten maar was gezien zijn vaag in de verte starende blik voortdurend verwikkeld in een andere realiteit. In al die 5 jaren heb ik hem nog nooit iemand echt zien binnenhalen.

Als een verdwaalde dronken Scandinaviër hem wilde omhelzen omdat hij dacht dat het iemand anders was, verstarde Piedro helemaal. Hij vermeed oogcontact met iedereen, liep achter klanten aan, kortom maakte alle fouten die ik eerder in het handboek van binnenhalers besproken heb. Waarom? Waarom toch?

Gisteren kreeg ik het antwoord. Ik ontdekte dat een vriendje van hem waar hij regelmatig een peuk mee rookt , een medewerker is van het concurrerende Mexicaanse restaurant 100 meter verder! ! Tijdens zo’n nerveuze rooksessie zag ik dat dit sujet Piedro een enveloppe gaf terwijl hij zenuwachtig om zich heen spiedde.

Piedro stak die in zijn diepe broekzak en het probleem was voor mij opgelost! Piedro kreeg steekpenningen van de concurrent om zo weing mogelijk klandizie binnen te halen. Zo eet hij al jaren van twee walletjes en blijkt er net als bij Benito er een parallel universum te bestaan waar wij goedbedoelende stomme toeristen geen weet van hebben.