65+ crisis
Iedereen kent de grote trauma’s in zijn leven. Het begint al met de geboorte als je met alle geweld de boze wereld ingeperst wordt door een schreeuwende moeder door een veel te nauwe en enge donkere gang. Voor sommige zelfs met een vacuüm pet op je hoofd en zo word je met man en macht tegen je wil in die koude wereld ingetrokken.
De volgende grote crisis voor iedereen is de midlife crisis, een keerpunt in het leven waarop iemand wegrent voor zijn ‘zelf’ die op de een of andere manier niet meer bij hem past. Hij is aan het vluchten voor schaduwen en demonen uit zijn jeugd en waar hij eigenlijk mee in het reine moet komen. Dit is een lange weg die hij moet gaan. Reken op jaren in plaats van maanden.
Maar dit alles is nog niets vergeleken met de 65+ crisis. Deze memorabele leeftijd wordt in het algemeen voorgesteld als het Zwitserlevengevoel, een hemelse situatie waarin de rijpe duiven vanzelf in je mond vliegen. Een situatie van een ongelimiteerde vrijheid, waar de wereld voor je open ligt en je toelacht. Wuivende palmen, gekoelde drankjes, tropische verrassingen, vriendelijk lachend en verleidend vrouwelijk schoon. Niets is minder waar! Je voelt je uitgerangeerd, afgeschreven, en weggeschopt. Een last voor de samenleving. Een risicopost voor de zorgverzekeraar. Een schrik voor iedere spiegel.
Het meedogenloze aftellen naar het einde is definitief begonnen. Voor het eerst begint het tot je door te dringen dat de jaarringen van je buikplooien meedogenloos de waarheid vertellen. Dat je opmerkt dat je oren een ogenschijnlijke onwaarschijnlijke groeispurt gemaakt hebben ten opzichte van de rest van je hoofd. Je begint een Romijnhoofd te krijgen. De heer Romijn had een wildgroei die zich uitbundig een weg zocht uit zijn oren en neus en die contact zocht met zijn verwilderde baard. Hij leek op de broer van kabouter Plop. Sommige kamergeleerden zagen in hem zelfs het definitieve bewijs van de ontbrekende schakel in de evolutie.
De nieuwe werkelijkheid sloeg als een bom in bij Treffers. In wanhopige pogingen het tij te keren werden hem allerlei goedbedoelde adviezen gegeven. Ga bij de Zonnebloem achter een rolstoel lopen, ga in een sportschool als een idioot aan een paar gewichten trekken, sluit je aan bij de wandelclub ‘Malle Pietje en andere loosers’ ,ga postzegels verzamelen, sluit je aan bij de 65+ hardlopers die met een rood hoofd en een dreigend hartinfarct de landwegen onveilig maken, of verzoen je in je nieuwe rol van assistent huishouding.
Nee, Treffers had een ander idee om zijn sportief geweten te sussen: Fietsen. Hij diepte zijn oude Burgersfiets uit zijn schuur waar die reeds 30 jaar begraven was. Tijdens het oppompen van de banden had hij even nog de flauwe hoop dat banden onherstelbaar beschadigd waren, maar nee alles leek nog pico bello in orde. Treffers moest bewijzen door een rondje Linschoter bos van ongeveer 9 km dat alle geruchten over zijn slechte conditie fabeltjes waren. Ma Treffers keek haar betere helft meewarig na toen hij voortvarend de straat uit sprintte.
De eerste kilometer verliep alles volgens plan, maar toen hij net de stad uitreed diende de eerste vijand zich aan: zadelpijn! Zadelpijn wordt veroorzaakt door druk op het perineum, dit is dat deel van het menselijk lichaam dat bestaat uit het gebied tussen het scrotum en de anus, het bestaat voornamelijk uit spieren en huid. ( zie tek.)
Spieren in het perineum van een man
Druk op het perineum geeft een pijnlijk gevoel in de regio en door druk op de zenuwen een verlammend gevoel aan de bovenbinnenzijde van het been. De spieren van de anaalstreek en urogenitale gebied behoren tot de erogene zone. Bij mannen ligt het inwendige deel van de penis in het perineum en kan een errectie worden geïntensiveerd door druk uit te oefenen op het perineum (wikipedia) Zadelpijn geeft dus mixed feelings! Iets wat je in de setting van Treffers op dat moment niet kan en wil hebben. Door regelmatig uit het zadel te gaan kan de pijn verlicht en de errectie en verlamming verminderd worden.
Net buiten Oudewater verliep alles volgens plan: Treffers passeerde moeiteloos schoolgaande kinderen totdat bij het begin van het Diemerbroek fietspad een vrouw van middelbare leeftijd hem vrolijk voorbij fietste. Treffers ervoer dit als een regelrechte bedreiging van zijn manlijkheid en probeerde de vrouw met alle macht bij te houden. De vrouw een blonde struise vijftiger scheen genoeg energie te hebben om bekenden onderweg vrolijk te begroeten. Treffers perste het laatste beetje lucht uit zijn longen en hijgde als een postpaard. Dit zou hem toch niet overkomen dat hij gedegradeerd werd tot de klasse hopeloze bejaarden die de rijwielpaden onveilig maken. Bij de bochten en bruggetjes kon hij iets van zijn achterstand goedmaken door een betere stuurtechniek. Tour commentatoren zouden zeggen: Treffers ‘kraakte’ Met zijn tong op het stuur een roodaangelopen hoofd en zijn longen uit zijn keel zuchtend kon hij de vrouw op grote afstand ternauwernood volgen. Hij voelde zich nog meer vernederd dan toen hij op de middelbare school door een sneeuwbal van een grietje een bloedneus kreeg. Deze vrouw toonde blijk van geen enkele inspanning ze had haar fiets op een groot verzet en trapte er rustig maar gedecideerd op los. Met een medelijwekkende blik keek ze soms achterom om vervolgens lachend haar weg te vervolgen.
Het fietspad was ongeveer 5 km lang. Vijf lange kilometers van pijn en vernedering. Vijf kilometers die alle zin in het leven uitblusten. Vijf kilometers waar de waarheid Treffers ego deed verschrompelen. In die vijf kilometers zag Treffers hijgend zijn leven voorbij komen. In een bijna bovenmenselijke inspanning was Treffers dichterbij gekomen. Op het moment dat hij definitief op wilde opgeven eindigde het fietspad bij het Linschoter bos en sloeg de vrouw links af terwijl Treffers rechts moest
.De laatste glimp van de vrouw was de accu achter op de fiets die Treffers eerder nog niet opgemerkt had!.........
